Kotły parowe

Na zanieczyszczenia osadami najbardziej narażony jest kocioł parowy oraz w mniejszym stopniu urządzenia wchodzące w skład obiegu parowo-kondensacyjnego. W kotłach zachodzi proces podgrzewania oraz odparowania wody w wyniku czego następuje jej zatężanie. Są to warunki sprzyjające powstawaniu osadów poprzez zmiany parametrów fizykochemicznych wody w wyniku ogrzewania oraz wzrostu stężenia soli ponad granicę ich rozpuszczalności. W przypadku wsytępowania zbyt dużego zasolenia oraz wysokiej zasadowości następuje pienienie wody kotłowej, przez co drobne krople wody przedostają się do pary w wyniku czego powstaje jej zawilgocenie oraz nasycenie rozpuszczonymi solami. Ilość soli, które przedostają się do pary jest uzależniona od zawartości substancji rozpuszczonych w wodzie kotłowej oraz od sposobu prowadzenia eksploatacji kotła (w przypadku gwałtownych zmian obciążenia kotła zwiększa się stopień zawilgocenia pary). Sole te osadzają się w postaci biełego nalotu w przewodach obiegu parowo-kondensacyjnego. W kotłach przemysłowych do pary dostają się sole rozpuszczalne w wysokich temperaturach w wodzie i parze. Z tej grupy najgroźnijesza jest krzemionka, której rozpuszczalność rośnie wraz ze zwiększeniem ciśnienia i temperatury. W kotłach pracujących przy ciśnieniu poniżej 40at zawartość krzemionki w parze równa się zawartości w wodzie kotłowej i do wilgotności pary. W przypadku zwiększenia ciśnienia do 100at krzemionki bedzie 20 razy więcej niż wynikałoby to z wilgotności pary, natomiast przy ciśnieniu 185at będzie jej 140 razy więcej. Zabezpieczeniem przed tworzeniem tego typu osadów jest utrzymywanie właściwej czystości pary przez odpowiednie przygotowanie wody zasilającej, a także cykliczne odsalanie. W przypadku występowania zjawiska krystalizacji kamienia kotłowego zalecane jest przeprowadzenie chemicznego czyszczenia. Po wcześniejszej analizie i ocenie składu kamienia kotłowego i występujących osadów przeprowadza się proces przy użyciu odpowiednio dobranej chemii o skutecznym stężeniu, odpowiednim czasie cyrkulacji oraz temperaturze roztworu. Przygotowanie odpowiedniego stężenia roztworu, dodanie właściwych inhibitorów antykorozyjnych wymaga posiadania szerokiej wiedzy z zakresu chemii. Po prawidłowym przeprowadzeniu procesu uzyskuje się doskonałe wyniki jednak w przypadku braku wiedzy i zastosowania niewłaściwego środka chemicznego można uszkodzić kocioł.